Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa günese çikardilar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar genis olduguna sasarak
kimildamadan durdum.
Sonra saygiyla topraga oturdum,
dayadim sirtimi duvara.
Bu anda ne düsmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karim.
Toprak, günes ve ben...
Bahtiyarim...
Nazım Hikmet
2 yorum:
biliodum biliodum bu sibelde bişe var diyodum :)
bu şiiri yazsın ya...
benim şiirim bu :(
:)
bu şiiri her okuduğumda sanki o an ben de Nazım'ın yanındaymışım, o duyguları hissediyormuşum gbi olurum..bunları hissetmek için illa da bi cezaevinde olmak gerekmiyor..hayatta öyle zamanlar oluyor ki olmak istediğin yer,durum sadece..
Toprak, günes ve ben...
Bahtiyarim...
Yorum Gönder