geçen hafta bi arkadaşımın babası vefat etti...10yıldır felçliydi babası..ama olsun o nefes alıyordu onlara köşeden öylece bakıyordu ya, o bile yeterdi...cenazede sevdikleri hep böyle dedi.."orda öylece duraydı, gölgesi bile yeterdi"..
o an Allahım dedim ne kadar aciziz..ne kadar muhatcız birşeylere bağlanmaya,sahiplenilmeye..bu bir gölege bile olsa..
mücadele sürüyor..ama artık umutsuzluğum yok.aksine daha öncesinden kuvvetli bir mucadele düşüncem,azmim var..herşeye sıfırdan da başlasak, inanarak ve gerçekten çok isteyip çalışarak birgün umduğumuza kavuşacağımıza inanıyorum..ama bunun yanında keyfim yok hala..hayatımı ev iş rutinine bağladım..neyse..güzel günler göreceğiz inanıyorum..
absalom..teşekkür ederim, iyi ki varsın.. ;)
