olmuyor..düzelmiyor..şanssızlık mı, bahstsızlık mı yoksa bişeylerin cezası mı???
canım çok acıyor, ruhum paramparça, boğazım düğüm düğüm...söyleyemeidklerim, yapamadıklarım, gidemeidklerim..hep bi boşluk..hep..ne yaptımsa dolduramıyorum.Hayat bu srıralar bana heryerden saldırıyor..bazen bir parmak bal çalıyor ağzıma..biliyorum ardı yok..sevinemyorum..hatırlamıyorum en son ne zaman "mutluyum" dediğimi ilikleirme kadar hissederek...
Yine de gülüyorum..yaşıyorum çünkü..mecburum her sabah kalkmaya bugün ne giysem diye düşünmeye, işe gitmeye..insnalara sahte gülücükler..iyiym siz nasılsınızlar demeye..ama geceler benim..maskeler yok..sahte hiçbişey yok..herşey yalnızlğım,gözyaşlarım gibi acı ve gerçek!!onlar yanağımı okşayan elimi tutan..ne acı yaa ne gam ne keder Allahım..insan ne kadar aciz..ne kadar muhtaç bi ufak dokunuşa,bir söze, bir damla sevgiye...
bugünlerde lodos var buralarda..okadar seviyorum ki lodosu..bıkmadan usanmadan yürüyebilirim lodosta..o estikçe benim içimdeki boşluk büyüyor sanki..hani böyle deriin bir iç çekersiniz gözleriniz doluverir ya..başlıyorum ağlamaya çok duygusal yaptı beni bu lodos..çok ağladım o eserken..o esti, benim içimdeki boşluk büyüdü..Daha önce de dedim ya bu zor zamanlarında insnaın elinden tutanı da yoksa daha bi batmak istiyor insan diye..Senede bir defa başıma gelen olay yine geldi başıma..hem de doğmgünümde..birinden hoşlanıyorum..elim dilim bağlanıyor..ne birşey yapaibliyorum ne de söyleyebiliyorum..ne zordur bilir misin karşı tarafın duygularını bilmemek..ya da birşey hisetmemesi sana..her sözünü her hareketini milyon defa düünüp anlamlar yüklemek..öldüren gelgitler yaşamak..bu zor günlerimde bir de bu geldi başıma..aslında kafamda büyütüyorum sanırım..istesem bitririm ama istemiyorum galiba..az da olsa acı da olsa kalbimin sesiini duymak istiyorum..yaşamak nefes almak bile ne büyük nimet biliyorum..ama bazen düşünüyorum da..insanlarla,annenle,babanla,en yakın dostunla konuşmak elbette ki çok güzeldir..ama o en sevdiğinle,çok sevdiğinle konuşmak,birşey hakkında tartışmak bile ne güzeldir ne kıyaslanamaz bişeydir...
Huyumu da değiştirdi bu ruh hali benim..hani olur ya böyle insanlar..en zor zamanlarında hayatının aşklarını bulurlar..çekip çıkarır o hüzün denizinden esas oğlan esas kızı..kıskanıyorum valla böylelerini gördükçe duydukça..halbu ki hiçkimsenin sahip olduğu iyiyi,güzeli,zenginliği kıskanmak huyum değildi..
Şimdi bunları yazdım ya..sanmayın ki hayatımda ölümler oldu(Allah korusun) kayıplar oldu..çok şükür ailem yanımda hayattalar..ama nedendir bilmiyorum evde sürekli ailemden birileriyle aramda problem var..hiç bitmiyr..en çok da babamla soğukluklarımız canımı yakıyor..abim asker..onu okadar özledim ki..en yakın arkadaşım gerçekten beni dinleyen..üzüntüme üzülüp sevincime sevinen dostum omzunda ağlayabileceğim insan da asker..diğer arkadaşlarımsa iyi gün dostları..maalesef dost konusunda da pek şanslı olduğum söylenmez..aşk desen yıllardır içinden çıkamadığım kısır döngü bu sene de geldi başıma..ne yana dönsem karmakarışık bi hal..gerçekten insan ne aciz..bana yetecek olan samimi sıcak dostya da sevgiyle bir dokunuş,bir ses,bir nefes..bu kadar basit..bu kadar zor...
